Luis Miralles (Karitate Etxea): “Gizarte batean gerta daitekeen okerrena axolagabetasuna da” - Ahora
Eduki publikatzailea
Luis Mirallesek (València, 1955) 20 urte baino gehiago daramatza Casa Caridad-i lotuta (1995ean iritsi zen erakunde horretara). Zuzenbidean lizentziatua eta Enpresen Administrazioan graduatua ICADE E-1en bidez (Madril), Banku Popularreko letradu aholkulari gisa hasi zuen karrera, eta Eduardo Calabuig Fundazioko biziarteko patroi gisa jarraitzen du atxikita. Ondoren, hainbat konpainiaren enpresa-kudeaketaz arduratu da. 2022an, Karitate Etxeak Gurutze Gorriaren Urrezko dominetako bat jaso du. Luis Mirallesekin hitz egiten dugu besteei laguntzeko bokazio atenporal eta agortezinari buruz, haien egoera edozein dela ere.
Karitate etxeak helburu bat du: konponbide iraunkorrak eskaintzea pertsonak gizartean integratzeko. Zeintzuk dira horretarako gakoak?
Sortu zenetik eta sortu zenetik, Karitate Etxea premia duten pertsonez arduratu da. Eta arazo horien konponbideak eboluzionatu egin du denboran zehar. Hasiera batean, ohe batekin eta janari-plater batekin, une horretako premia larriak konpon zitezkeen (neurri batean). Gizarte-ongizateko estatua lortuta, herritar guztiek eskubide eta betebehar batzuk bereganatuta, Karitate Etxeak ematen dituen zerbitzuak ere aldatu egin dira.
Ikuspuntu horretatik, Karitate Etxeak laguntza eskatzen duten pertsonen ikuspegi pertsonal eta inklusiboa egiten du. Jakin nahi dugu nor diren, non dauden, zer behar duten eta zertan lagun diezaiekegun.
Nola artatzen dira pertsonak hain modu pertsonalizatuan?
Valentziako Karitate Elkarteak zerbitzu asko ematen ditu. Harrera-zentroa edo haur-eskolak ez ezik, eriondoen modulua, familien modulua edo familien eskola proiektua ere baditugu (bertan, 1-3 urte bitarteko haurrak ez ezik, haien familiak ere ditugu).
Gure haur-eskoletara gazteak etortzen dira, guraso bakarreko familiak edo bi gurasoko familiak, haur txikiekin; oso egoera ekonomiko penagarrian etortzen den jendea. Hemendik aurrera, lehenik eta behin, zure eskubideei buruzko informazioa ematen dizugu: botoa emateko eskubidea, osasun-txartela jasotzeko eskubidea, Valentziako errenta jasotzeko eskubidea, bizitzako gutxieneko diru-sarrera jasotzeko eskubidea, etab. Zure eskubideei buruzko informazioa ematen dizugu, baita eskubide horiek eskatzeko moduari buruzkoa ere, bakoitzaren kasuaren eta zirkunstantzien arabera.
Askotan gazteei buruz hitz egiten dugulako, baina, eta adinekoei buruz? Egunero ikus dezakegu hesi digitalaren eragina irratian, prentsan eta telebistan, baina nork hausten du hesi hori? Karitate Etxea bezalako erakundeek hesi hori hautsi nahi dugu. Behar dituzten bitartekoak ematen dizkiegu (ez badituzte), eta haien eskura jartzen ditugu telefonoa, ordenagailua eta abar.
Pertsona batek aterpetxea uzten duenean amaitzen ez den prozesua da. Nolakoa da laguntza hori, artatu duzuen pertsona batek erabateko autonomia lortu arte?
Gure harrera-zentroan, Karitate Etxeak ematen duen edozein zerbitzutan, ematen dugun hurrengo urratsa Fénix proiektuari ilusio handiz deitu dioguna da. Errautsetatik arnasten duen hegaztiak. Eta errautsetatik ez ezik, hegaldia altuera handiz igotzen da, hori baita polita dena. Horixe nahi dugu.
Zailtasunak dituzten pertsonak, bai egoera larrian dauden herrialdeetatik datozelako, bai Libanotik, bai Afganistanetik, Ukrainako pandemiaren ondoren gertatu dena... hain behar handia duten eta beren herrialdeetatik bizitzaren alde egiten duten pertsonak. Izan ere, hori da jokatzen dutena: beren bizitza eta beren seme-alabena.
Pertsona horiek ez dute hain urrutitik etorri behar. Hemen aurrean, Turiaren ibilguan, jendea bizi da kanpin-dendetan. Karitate Etxeko zerbitzuetatik igarotzen den jendea, behin bere eskubideen berri eman eta prestazio horiek eskuratzen dituenean, etxebizitzak eskura ditzake. Erakundeak eskuratu dituen etxebizitzak, beren egoera egonkortzen dutenean eta beren eskubideak eta betebeharrak ezagutzen dituztenean (lan-ikastaroak ere jartzen ditugu haien eskura, lan bat lortzeko aukera izan dezaten), etxebizitza bat izan dezaten denbora jakin baterako, beren bizimodua berregin dezaten, beren lanpostua edo bizibidea dutenean, etxebizitza bat, logela bat edo beren arazoentzako bizileku-konponbide bat eskuratzeko aukera izan dezaten. Familia edo pertsona indibidual bat izan daiteke.
Ez dugu nahi, beraz, Fénix proiektuarekin pertsona bat Karitate Etxeko etxebizitza batera iristea eta betiko geratzea. Bizi-baldintzak eta lan-baldintzak hobetzeko pizgarria da. Bizitza duinaren itxaropena.
Zenbat pertsonak egiten dute lan Karitate Etxean?
Karitate Etxeko langile finkoak 66 dira, nahiz eta une batzuetan, orain bezala, 80ra iritsi. Instalazioak egoitza sozialean (Pechina pasealekuan), Benicalap harrera-zentroetan (eriondo eta familientzako harrera-zentroan), Torrenteko urte 1etik 3ra bitarteko 45 haurrentzako haur-eskolan, Benicalapen 90 haurrentzako haur-eskolan (hemen, Petxinan, 30 haurrentzat dago) eta abar banatzen dira… gizarte-lanak eta familia horien guztien arretak dakarren guztia.
Gogoratu behar da plantilla zabala behar dela, 3 txanda baitira. Askotan esaten dugu: Karitate Etxea 365 dira urtean 24 ordu egunean.
Eta zenbat erabiltzaile daude?
2021ean, 3.387 pertsona inguru igaro dira Karitate Etxeko zerbitzuen bitartez. Horren barruan sartzen da edozein prestazio mota; dela bazkaltzera etortzea, dutxa-zerbitzura joatea, dela harrera-zentroan, haur-eskolan, janari-banaketan eta abarretan egon izana.
Ba al dago profil nagusirik?
Hasiera-hasieratik, Karitate Etxeak batez ere etxerik gabeko pertsonak ditu jomugan. Askotan egiten diguten galdera da hau, eta konturatzen gara daukagun profila oso zabala dela. Zoritxarrez, denborak aurrera egin ahala, profil berriak ikusten ditugu, hala nola gerratik ihesi datozen ukrainarrak.
Areagotu al da artatutako pertsonen kopurua pandemiaren ondoren edo Ukrainako krisiaren ondoren?
Javier Senent Gurutze Gorriko presidenteak ondo esan zuen bezala, garai zail eta zailak egokitu zaizkigu bizitzera. Eta horien artean, erantzun kolektibo eta solidarioak behar dira, Gurutze Gorriak eta Ilargierdi Gorriak ematen dituzten bezala. Eta, jakina, Karitate Etxea ere bai.
Zenbat da gasolina gaur egun? Gas-botila? Ogiaren prezioa? Pandemiak eta Ukrainako krisiak igoera handia ekarri diote guztiontzako horniduren eta funtsezko lehengaien prezioari. Egunero ikusten ari gara telebistako eta irratiko albistegietan KPI, inflazioa eta abar igotzen direla. Nork jasaten ditu prezio igoera horren ondorioak? Behar handiena duen jendea.
Profil berriei dagokienez, ikusten dugu beren pentsioa zuten adineko pertsonak, lasai bizi zirenak, askotan Etxe Karitatera etorri behar izaten dutela laguntza eskatzera. Pentsio hori seme-alabekin partekatu behar dute, lanik ez dutelako edo hilabete amaierara iristea eragozten dieten soldatak dituztelako … Gero eta zailagoa da bizitzea eta bizitza duina izatea.
Zer faktorek eraman dezake pertsona bat etxerik gabe edo gizarte-bazterketako egoeran egotera?
Oso galdera gogorra da. Guk, Karitate Etxean bizi izan ditugun krisien bidez (2000koa, 2008koa, pandemiaren krisia, Ukrainako gerraren krisia …), herritar arrunt asko ikusi ditugu, beren etxebizitzarekin, lanpostuarekin, familiarekin, asteburuetako entretenimenduekin eta abarrekin, eta egoera ekonomikoagatik eta bizitzaren zirkunstantziengatik, denbora gutxian, edonork eska dezake laguntza erakunde honetan…
Etxerik ez duten edo gizarte-bazterkeriako arriskuan dauden pertsonekiko aurreiritzia dago: ez dugu inoiz pentsatzen antzeko egoera batean egongo garenik. Nola landu beharko genuke haiekiko enpatia handiagoa?
Jendeak nolabaiteko errespetua du, beldurra … Pertsona bat kalean edo lurrean ikusten dutenean, ezta begiratzen ere. Eta gizarte batean gerta daitekeen okerrena axolagabetasuna da. Karitate Etxea bezalako erakundeek duten betebeharretako bat pertsona horien aldeko ahotsa altxatzea da, hain zuzen ere axolagabetasun hori hausteko.
Bestalde, guk pertsona horiekiko elkarrizketa sustatzen dugu. Normalean kalean toki berberetan egoten diren pertsonak dira, izkinetan maiz ibiltzen direnak; agian beste hiri batetik etortzen dira, eta egun batzuk baino ez daude hemen; edo ez, bizilagunek ezagutzen dituzte, badakite nor diren.
Galdetu nola deitzen zaien, zer behar duten, aholkatu nora jo dezaketen: etxerik gabeko pertsonei laguntzeko udal-zentroetara, immigrazioari laguntzeko zentrora (CAI)... Valentziako Udalak informazio-zentro eta -gune asko jarri ditu premian dauden pertsonen eskura. Gune horiek harremanetan jarriko dituzte Valentziako Karitate Elkartearekin, esaterako, beldur-hesi hori hausten duten erakundeekin: isiltasuna. Jendea agurtzera ausartzen da, galdetzera, zer egun on, zer hotz egiten duen esatera; nola deitzen zaien galdetzera. Ez da hain zaila.
Zergatik da hain zaila urrats hori egitea?
ADELA Cortina katedradunak, hain zuzen ere, horrelaxe sortu du: etxerik gabeko pertsonen beldurra, muturreko egoeretan kalean dauden pertsonen beldurra. Zaila da ezjakintasunagatik, gutako bakoitzak pentsa dezakegun beldurragatik agian egunen batean egoera horretan egongo ginatekeela.
Egungo gizartea lehen baino solidarioagoa al da?
Erantzukizun sozialari buruzko kanpainak aztergaien zerrendan daude enpresetan; pertsona askoren ekintza heroikoak ere ikusten ditugu, nola kezkatzen diren. Gazteek laguntzen dute. Elkartasuna pertsona partikularren auzoetan, besteei eltze edo ukabil batekin lagundu nahi baitiete. Ikusten dugu hori. Baina, bestalde, gizartearen egoismoaz ere konturatzen gara, bakoitzak bere arazoak konponduko dituela (denok ditugu gureak) eta gainerakoak oso atzean etortzen direla.
Etxegabetasun-egoeratik ateratzea lortu duten eta zuen laguntzarekin integratu diren pertsonen historia arrakastatsurik baduzue?
Asko, zorionez. Fénix Proiektuko familia bat 4 hilabetez egon zen etxebizitza batean, eta lanpostu bat aurkitu berri du, eta etxe bat alokatu du. Lehenengo 3 hilabeteetako alokairuarekin lagundu diegu, eta bizitza erabat normalizatua bizitzen hasi dira, lanpostu eta etxebizitza batekin.
Aldizka elikagaien banaketara etortzen zen mutil bat. Eta honako hau esan zion gizarte-langileari: "Plastikozko poltsak behar ditut". Eta langileak honako hau galdetu zion: "Zertarako?". Eta honako hau erantzun zion, aurpegi harrigarriz: - Imajinatu nola egiten dituen bere beharrak kalean bizi den pertsona batek. Mutil hori hemen egon zen, janarien eta plastikozko poltsen hornidura eman zioten, harrera-zentroan egon zen … gizarte-langilearekin eboluzionatzen joan da eta egun batean berarekin hitz egin zuen liburuak erosteko laguntza eska zezakeen ikusteko. Unibertsitate batean matrikulatu zen eta ikasten hasi zen. Hori Etxe Karidadearen arrakasta da. Pertsona horrengatik bakarrik merezi du ahalegin guztiak.
Eduki publikatzailea
Banner Home
